Бұл жазба автоматты түрде аударылған. Бастапқы тіл: Орысша
Мен қоңырауларды жақсы көремін.
Танымал пікірге қарамастан, менің ойымша, әріптестермен қоңырау шалу әрқашан хат - хабарлардағы мәліметтерді анықтағаннан гөрі жақсы. Мәселе қоңырауларда емес, оларды қалай өткізетінімізде.
Мен әртүрлі командаларда жұмыс істей алдым. Бір жерде ешқандай қоңыраулар болған жоқ, бір жерде сіз тек бірдеңе талқылап жатырсыз. Бір жерде олар тепе-теңдікті табуға тырысты.
Мен кездесулердің пайдасын үш фактор өлтіретінін көремін: қатысушылар контексте емес, шешімдер жазылмайды және қоңыраулар таңертеңгі ең өнімді сағаттарда өтеді.
Енді мен келесі қоңырау форматына ұмтылатын едім:
Біріншіден, қоңырау мәдениеті мен гигиенасы.
Кездесуге нақты шешім қабылдай алатындарды ғана шақырамыз. Қоңырауда адамдар неғұрлым аз болса, соғұрлым тиімді болады. Мұнда дауласуға болады: көзқарастар неғұрлым көп болса, соғұрлым жақсы. Бірақ, біз ғарышқа зымыран ұшырып жатқан жоқпыз, талқылау контекстінде екі-үш сарапшы шешім қабылдау үшін жеткілікті. Қалғандары міндетті емес. Кездесуден кейін барлығы қорытынды алады. Ол үшін кез-келген қоңырау нәтижелерді тіркеумен аяқталуы керек. Енді LLM және тілдік модельдермен қорытындыны жазу өте оңай болды, шифрлау, Автоматты түйіндеме, қабылданған шешімдер және т.б. бірақ оларсыз қоңырауға жауапты адам тағайындалуы керек, ол қоңыраудан кейін түйіндеме жасайды.
Екіншіден, шексіз қоңыраулар жоқ.
Барлығы уақытпен қатаң шектелген. Келісуге уақыт болмады ма? Сондықтан біреу дайын емес. Біз жарты сағат ішінде бір жарым-екі сағат ішінде шешуге болатын нәрсені созудың орнына, контекстке тереңірек ену туралы ойлануға кідіреміз.
Үшіншіден, күннің бірінші жартысы - "алтын сағат".
Жеке өзім жұмыс күнінің басында бір жарым сағаттық қоңырау сияқты ештеңе шаршамайды. Осыдан кейін ешқандай өнімді жұмыс туралы айтылмайды. Мен жұмыс күнінің басында бір қысқа дейликке үгіт жүргіземін. 15 минут тербелу, бүгін не істеу керектігін түсіну, бір-бірінің құлпын ашу және ұшу жұмыс. Біз барлық басқа талқылауларды күннің екінші жартысына ауыстырамыз. Мұндай кестені сақтау әрдайым мүмкін бола бермейтіні анық, бірақ қазір мен көбірек тырысамын және үлгеремін.
Қысқаша айтқанда: қоңыраулар, митингілер, қоңыраулар керемет, бірақ сіз оларды "пісіре"білуіңіз керек. Келісімдерді бекітіңіз, бәрін мүмкіндігінше тар шеңберде талқылаңыз. Әлемдегі барлық нәрсені бір шексіз қоңырауда шешуге тырыспаңыз және күннің басталуын әзірлеушіге қалдырыңыз.
Пікірлермен бөлісіңіз, әріптестер 🙂
Я люблю созвоны.
Вопреки расхожему мнению, я считаю что созвониться с коллегами - всегда лучше, чем выяснять детали в переписке. Проблема не в созвонах, а в том, как мы их проводим.
Я успел поработать в самых разных командах. Где-то звонков не было вообще, где-то вы только и делали, что что-то обсуждали. А где-то пытались найти баланс.
Я вижу, как пользу от встреч убивают три фактора: участники не в контексте, решения не фиксируются, а звонки проходят в самые продуктивные утренние часы.
Сейчас я бы стремился к следующему формату проведения звонков:
Во-первых, культура и гигиена звонков.
На встречу приглашаем только тех, кто реально может принять решение. Чем меньше людей на звонке - тем эффективнее. Здесь можно возразить: чем больше точек зрения, тем лучше. Но, мы в общей массе своей не ракеты в космос запускаем, двух-трех экспертов в контексте обсуждения достаточно для принятия решения. Остальные - опционально. После встречи все получат итоги. Для этого любой созвон должен заканчиваться фиксацией итогов. Сейчас с LLM и языковыми моделями фиксировать итоге стало сильно проще, расшифровки, автоматические резюме, принятые решения и т.д. Но и без них на звонке должен быть назначен ответственный, который после звонка сделает резюме.
Во-вторых - никаких бесконечных звонков.
Все строго ограничено по времени. Не успели договориться? Значит кто-то не готов. Берем паузу на подумать, глубже погрузиться в контекст, а не растягивать то, что можно было решить за полчаса на полтора-два.
В третьих, первая половина дня - “золотые часы”.
Меня лично ничего так не выматывает, как полуторачасовой звонок в начале рабочего дня. Ни о какой продуктивной работе после и речи не идет. Я агитирую за один короткий дейлик в самом-самом начале рабочего дня. 15 минут на раскачаться, понять что делать сегодня, разблокировать друг-друга и полететь работать. А все остальные обсуждения переносим на вторую половину дня. Понятно, что не всегда получится соблюдать такой график - но сейчас я стремлюсь и успеваю ощутимо больше.
Резюмирую: созвоны, митинги, звонки - это круто, но их нужно уметь “готовить”. Фиксируйте договоренности, обсуждайте все в узком, насколько это возможно, круге. Не стремитесь решить все на свете за один бесконечный звонок и оставляйте начала дня на работу разработчику.
Делитесь мнениями в комментариях, коллеги 🙂
Бөлісу
