Бұл жазба автоматты түрде орыс тілінен аударылған. Russian
Біз Алекс Карптың "the Technological Republic" кітабындағы басты нәрселермен бөлісеміз. Кітапта баяндалған тезистер ұлттық инновациялық экожүйені қалыптастыру контекстінде Қазақстандағы топ-менеджерлер, ҒЗТКЖ көшбасшылары және цифрлық трансформация сәулетшілері үшін өте маңызды.
Алекс сазан деген кім? CEO Palantir-әлемдегі ең ірі компаниялар тізімінде 273 миллиард доллар және №36 капиталдандырылған "жеке ЦРУ". Күшті мэн, Алгоритмдер қызметіндегі философ. Оның негізін қалаушы — Питер Тиль. Иә, сол. Сонымен, кеттік.
Кітап тек Кремний алқабының моделіне сын емес. Бұл технология бизнес емес, ертеңгі әлемнің инфрақұрылымы екенін есіне түсірмейтіндердің санасына зияткерлік шабуыл жасау әрекеті.
Америка енді инженерлік жоба емес. Ел цифрлық гипермаркетке айналды, онда таланттар ұлттық дамудың ауқымды мақсаттарына емес, тұтынуға қызмет етеді. Ал Технологиялық күш іргелі мәселелерді шешудің орнына пайдалы, бірақ Үстірт өнімдерді жасауға бағытталды.
Сазанның (және оның авторларының) басты талабы Кремний алқабында емес. Неліктен ол өз елін қайта құрмайды.Авторлар технологиялық элитаның қазіргі жағдайын оның ұлтқа қызмет ету жөніндегі тарихи миссиясымен салыстырады. Олар жоғалтуды тіркейді: инженерлердің ұрпағы "біз" идеясынан алшақтап, " мен " туралы ойланады.Ұлттық жобаның орнын Қолданбалы экономика алды.Батыл инженерлік ойдың орнына-ыңғайлы интерфейс дизайны.
Патриотизмнің орнына-венчурлық бағалаумен цинизм.Манхэттен жобасы уран туралы болған жоқ. Ол ғылым мен мемлекеттің бірігуі туралы болды.Авторлар ғылыми-Мемлекеттік серіктестіктің алтын ғасыры мен Мақсаттың қазіргі тапшылығы арасында тікелей параллель сызады. Жалғыз мүйіздер-бұл жылтыр өнімдер мен қосымшалар жасайтын пайдалы, бірақ Үстірт компаниялар.
Зияткерлік капитал тұтынушының микроболдары — азық-түлік жеткізу, такси шақыру және ұнату жарысы бар стартаптарға таралады. Ал Big Tech жазылым кіріс моделі бар бір реттік шешімдер ландшафтына айналды.
Америка қазірдің өзінде инженерлік саясат дәуірінде өмір сүрді — технология мемлекеттің дел, ал мемлекет технологиялық жоба болған кезде. Бұл өркендеу кезеңі болды.
Бүгін алшақтық пайда болды. Тұқы оны жоюды ұсынады: мемлекет пен жоғары технологиялық тығыз одақ арқылы. Жаңа ось құрыңыз. Бағыну түрінде емес. Ал өзара және Кросс-реформалау түрінде.
Оның пікірінше, технология өзін-өзі қанағаттандыратын автономия күйінен шығуы керек. Ал мемлекет-бюрократиялық анимациядан. Ойынның келесі деңгейін бірге жобалау үшін.
Palantir тек бизнес-модель емес. Бұл елдің жағдайының симптомы. Оның ұйымдастырушылық мәдениеті парадокстарға негізделген: бұл стартап емес, мемлекет үшін операциялық жүйе.
Негізгі ұлттық қауіп — жасанды интеллект емес. Ал жасанды түрде шектеулі ойлау.Кітаптағы AI-бұл биліктің жаңа дәуірі басталатын сингулярлық. Карп оны "ХХІ ғасырдағы шабыттандыратын Манхэттен жобасы"деп атайды. Мұның мәні АҚШ-тың алдағы цифрлық соғыстардағы толық технологиялық үстемдігінде.
Бұл GPT туралы емес, триллиондаған параметрлері бар ми масштабының модельдері туралы. Және олар бір күні емес, алдағы 5 жылда пайда болады.
Сондықтан технологиялық элита енді ыңғайлы UX артына тығыла алмайды. Өйткені AI чатбот емес. AI-бұл қару. Әскери.Өркениет шанышқысы: бақылау немесе хаос. Немесе Америка ұлттық цифрлық құрылымға жиналады-немесе ол басталғанға дейін өзінің негізгі шайқасында жеңіліп қалады.
Бұл кітап талдау емес. Бұл шақыру. Amazon-да 4,9 баллмен. Технология демократияны бұзудың орнына оны нығайтатын болашаққа шақыру. Мұнда интеллект бос емес, бірақ жұмыс істейді инженерлік ұлт.
p. S. бұл технократиялық манифесттің толық атауы - "Технологиялық республика: қатал күш, жұмсақ сенім және Батыстың болашағы"
Дереккөз-мұнда
Делимся главным из книги Алекса Карпа «The Technological Republic». Изложенные в книге тезисы критически важны для ТОП-менеджеров, лидеров НИОКР и архитекторов цифровой трансформации в Казахстане, в контексте формирования национальной инновационной экосистемы.
Кто такой Алекс Карп? CEO Palantir — «частного ЦРУ» с капитализацией $273 млрд и №36 в списке крупнейших компаний мира. Сильный мэн, философ на службе у алгоритмов. Его сооснователь — Питер Тиль. Да, тот самый. Итак, поехали.
Книга — это не просто критика модели Кремниевой долины. Это акт интеллектуальной атаки на сознание тех, кто уже не помнит, что технологии — это не бизнес, а инфраструктура завтрашнего мира.
Америка больше не инженерный проект. Страна стала цифровым гипермаркетом, где таланты обслуживают потребление, а не масштабные цели национального развития. А технологическая мощь сосредоточилась на создании прибыльных, но поверхностных продуктов — вместо решения фундаментальных задач.
Главная претензия Карпа (и его соавтора) — не в том, что делает Кремниевая долина. А в том, почему она больше не перестраивает свою страну.Авторы сверяют текущее состояние технологической элиты с ее исторической миссией — служить нации. Они фиксируют утрату: поколение инженеров отрезано от идеи «мы» и зациклено на «я».Место национального проекта заняла экономика приложений.Вместо дерзкой инженерной мысли — уютный дизайн интерфейсов.
Вместо патриотизма — цинизм с венчурной оценкой.Манхэттенский проект был не про уран. Он был про сращивание науки и государства.Авторы проводят прямую параллель между золотым веком научно-государственного партнерства — и нынешним дефицитом цели. Единороги — это прибыльные, но поверхностные компании, создающие глянцевые продукты и приложения.
Интеллектуальный капитал рассредоточен по стартапам, занятым микроболями потребителя — доставкой еды, вызовом такси и гонкой за лайками. А Big Tech превратился в ландшафт одноразовых решений с подписной моделью дохода.
Америка уже жила в эпоху инженерной политики — когда технологии были делом государства, а государство — технологическим проектом. Это был период процветания.
Сегодня образовался разрыв. И Карп предлагает его устранить: через плотный союз государства и хай-тека. Выстроить новую ось. Не в форме подчинения. А в форме взаимного и перекрестного реформирования.
По его мнению, технологии должны выйти из состояния самодовольной автономии. А государство — из бюрократического анабиоза. Чтобы вместе проектировать следующий уровень игры.
Palantir — не просто бизнес-модель. Это симптом состояния страны. Его организационная культура построена на парадоксах: это не стартап, а операционная система для государства.
Главная национальная угроза — не искусственный интеллект. А искусственно ограниченное мышление.ИИ в книге — это сингулярность, за которой начинается новая эра власти. Карп называет ее «вдохновляющим Манхэттенским проектом XXI века». Суть — в полном технологическом доминировании США в грядущих цифровых войнах.
Речь не о GPT, а о brain-scale models — моделях масштаба мозга с триллионами параметров. И они появятся не когда-нибудь, а в ближайшие 5 лет.
Поэтому технологическая элита больше не может прятаться за удобным UX. Потому что ИИ — это не чат-бот. ИИ — это оружие. Военное.И цивилизационная развилка: либо контроль, либо хаос. Либо Америка соберется в национальную цифровую конструкцию — либо проиграет свою главную битву еще до ее начала.
Эта книга — не анализ. Это приглашение. С оценкой 4,9 на Amazon. Приглашение к будущему, где технологии укрепляют демократию, а не подрывают ее. Где интеллект не простаивает, а работает на инжиниринг нации.
p.s. Полное название этого технократического манифеста — «Технологическая республика: жесткая сила, мягкая вера и будущее Запада»
Источник - здесь
Share
